Stefano Nazzi: "Het misdaadnieuws zegt veel over ons. Vallanzasca en Turatello leken rebellen, maar in werkelijkheid deden ze alles voor geld, vanuit een criminele logica."

Milaan – Milaan Kaliber 9. Zoals in het meesterwerk van Ferdinando Di Leo. Dat in die tijd (jaren 70) de stad een moordcijfer had dat zelfs in Medellín niet te vergelijken was: 150 per jaar. Complexe periode. Wat Stefano Nazizi voor Mondadori onderzocht in “Canti di guerra” . Een duister verhaal. Heel erg zwart. Zoals gebruikelijk voor de journalist van de podcast “Indagini“. Een verhaal gekenmerkt door de figuren van Francis Turatello, Vallanzasca, Angelo Epaminonda. Op 5 juni in het Piccolo Teatro Strehler in de vorm van een lezing tijdens de eerste editie van het Milano Film Fest. Een stad onder schot. Hieraan besteedt het nieuwe festival aandacht met een retrospectief over politiefilms en een masterclass van de Manetti Bros. Stracult.

Nazi, hoe was Milaan destijds?

“Donkerder, grijzer. Een heel andere stad dan vandaag, waar criminele bendes op klaarlichte dag gewelddadig te werk gingen. Ze waren aanwezig, opdringerige figuren, die voor de politie vluchtten maar niets deden om zich te verbergen, met schietpartijen midden op straat en overal gokholen.”

Bestond er een zekere fascinatie voor de onderwereld?

"Het is een uitspraak die op Vallanzasca van toepassing is: knap, arrogant, intolerant tegenover welke autoriteit dan ook, hij leek moedig en rebels. Ondanks het feit dat zijn dynamiek puur crimineel was. Zijn motivatie was altijd en in ieder geval geld. Mensen waren geschokt door zijn ontsnappingen en hij gaf voortdurend interviews. Een absolute narcist, hij hield ervan bewonderd te worden."

Hij was niet de enige.

"Turatello droeg een bontjas, hij pronkte met zijn macht. Hij was de eerste die een crimineel imperium creëerde, hij had, om het zo maar te zeggen, een meer ondernemende visie."

Hij was getuige bij Vallanzasca's huwelijk in de gevangenis.

Een ongelooflijke aflevering. Ze voerden lange tijd oorlog en schoten op elkaar met machinegeweren via Mac Mahon. Toen belandden ze samen binnen en begonnen ze vredesonderhandelingen alsof ze twee supermachten waren. Om de overeenkomst te bezegelen, stelde Turatello Vallanzasca voor om te trouwen, dat hij getuige zou zijn en dat ze de voorpagina van Novella 2000 zouden krijgen. In werkelijkheid had hij nieuwe bondgenoten nodig, want buiten werd hij aangevallen door Epaminonda. Dus kozen ze een bruid uit de vele vrouwen die Renato schreven. Stel je voor dat ze wilden dat de paus de ceremonie leidde.

Ik kan me voorstellen dat Johannes Paulus II het druk had...

Ja, de gevangenispriester heeft het geregeld. In ieder geval heeft het incident Turatello niet gered, die kort daarna op wrede wijze werd vermoord op de binnenplaats van een gevangenis op Sardinië.

Maar stoort al deze duisternis haar niet?

"Dit zijn verhalen die het waard zijn om verteld te worden, die veel over ons zeggen en die ons aanzetten om de slachtoffers te begrijpen. Ik word ook gered door de overtuiging dat de overgrote meerderheid van de mensen geen criminelen zijn en nooit iemand kwaad zouden doen."

Vond je zijn talent voor verhalen vertellen verrassend?

Nee, ik vermoedde het wel een beetje. Daarna heb ik lange tijd voor tijdschriften gewerkt aan de journalistieke machine. Maar toen de kans zich voordeed, ging het me heel natuurlijk af.

Iedereen vraagt ​​naar Garlasco .

Ik antwoord zo: op dit moment is het onmogelijk om zekerheid te hebben, dus het is absurd om met een sterke mening op de rand van de afgrond te gaan staan. De informatie verandert van uur tot uur, de wetenschappelijke tests zullen alles bepalen: de voetafdruk en het DNA onder de nagels. Wat wel gezegd kan worden, is dat het onderzoek en het proces dat de Stasi tot twee keer toe onschuldig heeft verklaard, de twijfels over de zaak nooit hebben weggenomen. Het echte bewijs ontbrak altijd.

Maar is het na 18 jaar wel acceptabel om weer op dit punt te zijn?

Nee, dat is het niet. Er is duidelijk een fout gemaakt, nu of in het verleden, het is geen prettig gevoel. Zo nu en dan raken de aanklagers verliefd op een theorie, het is wat ze 'tunnelvisie' noemen. Je identificeert een dader en gaat aan de slag, terwijl je andere aanwijzingen onderschat.”

Het verhaal van de 14-jarige Martina Carbonaro , die in de laatste uren in Afragola om het leven kwam, maakt veel indruk.

"Het is iets wat je bijna ongelovig maakt. Ik voel woede en intens verdriet. Ook omdat ik mezelf af en toe wijsmaak dat de nieuwe generaties zich een beetje bevrijden van bepaalde toxische relationele dynamieken, die samenhangen met bezit en obsessie. Zo is het niet. En deze moord, net als die op Giulia Cecchettin, dwingt ons om onze ogen te openen."

Een zaak die u heeft geschokt?

De ontvoering en moord op Tommaso Onofri, vlakbij Parma. Ik kan geen antwoord geven op de vraag waarom ze hem vermoord hebben, vooral niet enkele minuten na de ontvoering. Geweld laat je altijd met een gevoel van betekenis achter. Maar in dit geval hebben we het over een kind van drie, het meest weerloze wezen ter wereld, iets dat je tot in je diepste wezen raakt.